Piet Vroon

Ik zou hem moeten kennen, maar deed dat tot nu toe niet. Ik kwam zijn naam tegen toen ik op zoek was naar boeken over de verschillende theorie-en die onze aanwezigheid hier op aarde moeten verklaren (Evolutie, ID,Creationimse, ge-emigreerd uit een ander zonnestelsel). In zijn boek tranen van de Krokodil moet hij hebben geprobeerd uit te leggen dat onze hersenen eigenlijk te snel zijn ge-evolueerd, zodat we nu opgescheept zitten met drie hersenlagen die onderling matig communiceren.
Die laatste vier woorden waag ik in twijfel te trekken. De onderlinge samenhang is best aardig. Vooral de manier waarop we ons zelf voorhouden dat we een keuze hebben gemaakt, terwijl het dan een door het lichaam ingegeven noodzakelijkheid betreft, vind ik wel mooi.

Voorbeeld: als je boodschappen gaat doen terwijl je een flnke trek hebt, kom je met een hoop spullen thuis, ook al kun je de meesten daarvan niet direct opeten. Neem je voor het winkelen echter eerst een flinke maaltijd, dan worden veel van de artikelen ineens een stuk minder aantrekkelijk. Als mens denk je in beide gevallen dat je een volledig vrije keuze had, maar de lichamelijke behoeften van dat moment zorgen ervoor dat je veel minder meeneemt. Je kunt boodschappen doen op die manier ook uitleggen als vervanging van de jacht. Ik neem aan dat een wolf niet gaat jagen omdat de schemering invalt, maar omdat hj honger krijgt.
Hoe dan ook, voordat ik het boek bestelde eerst wat ronggegoogled naar deze Piet vroon. Van 1976 tot 1994 moet hij een gevierd psychiater zijn geweest, maar wat aan de meeste artikelen opvalt is een soort leedvermaak over zijn teloorgang. De grote denker die het ineens ook niet meer weet, en de hand aan zichzelf slaat, zoals zijn ouders voor hem regelmatig probeerden naar het schijnt.
Dit verschijnsel zie je ook als een groot wielrenner ineens niet meer tegen een berg op kan rijden (Eddie merks b.v.), maar wat na de eerste lachsalvo's zou moeten overheersen is de bewondering voor de grootheid die iemand ooit was.
Als ik de kritiek goed begrijp pakte Piet een aardig klinkende theorie, zoals die van de hersenlagen, zocht daar dan wat expirimenten bij, maar vergat serieus te toetsen of zijn expirimenten wel bewezen wat hij bijeen had bedacht. Lijkt me boeiend leesvoer, dus ik ga de Tranen maar eens lezen, eerst om te zien wat de theorie over de hersenevolutie inhoudt, en om erachter te komen of voor mij als leek de bewijzen ook zo op los zand lijken.