Het nut van Espresso apparaten met touchscreen

Na zo'n 2 jaar heeft het koffiezetapparat op kantoor het begeven. Allerlei sensoren hadden er ineens geen zin meer in, en moest het apparaat naar de reparateur. Deze was zo vriendelijk om ons een leen-apparaat te geven dat maar één echt gebrek had: een touchscreen. Hoe nuttig dergelijke schermen ook op telefoons kunnen zijn, op een koffiezetter vind ik het volkomen onzin. Er zitten zo'n 6 knoppen op zo'n apparaat en uit de reacties van collega's die wel kunnen zien blijkt dat ook zij geen enkel nut zien van een touchscreen op een koffiezetapparaat wat mij betreft moet het is gewoon verboden worden

Deze had ik ook nog

Na meer dan 3 jaar realiseer ik me ineens dat ik dit account op blogger nog had. Ruim 3.5 jaar heb ik er niets geschreven, niet omdat mijn leven is gestopt, maar omdat de aandacht is verschoven naar twitter. Voor het geval ik dit over 30 jar nog eens lees, twitter is een zogeheten Micro-blogging service, waarop je berichten van maximaal 140 tekens kunt schrijven. Je kunt je abonneren op andere twitteraars, en zij kunnen zich weer abonneren op wat ik schrijf. Het mooie aan het lezen van twitterberichten is dat, als een bericht de moeite niet waard is, je zeker weet dat het heel snel weer is afgelopen. Op het moment dat ik dit schrijf heb ik ruim 8000 tweets geschreven, meer dan ik in de rest van mijn leven bij elkaar geblogd heb denk ik. Mijn twitter account is te vinden op http://www.twitter.com/henkabma.