Casa Luna, het programma van de ncrv dat tussen 00:00 en 02:00 uur wordt uitgezonden vroeg zich vandaag af zonder welk boek, gedicht of lied mensen niet zouden zijn geweest wie ze nu zijn.
Bij dit soort vragen gaan er bij mij een flink aantal haren overeind staan. De reacties maakten het er niet beter op. Een psalm, een strijkkwartet en meer fraais.
Hoewel ik me nog tot de vraag, nog tot de gegeven antwoorden aangetrokken voel, komt de vraag boven of we niet allemaal onze voorbeelden nodig hebben, al was het maar om je er tegen af te zetten als het een afschrikwekkend voorbeeld is. Ofwel: als ik het zweverige uit de vraag wegdenk, zou er een antwoord moeten zijn op de vraag wie of wat op in belangrijke mate heeft bijgedragen aan wie ik nu ben.
Afhankelijk van mijn stemming kan ik op delvragen wel antwoord bedenken, maar ik ben te zeer doordrongen van het idee dat eigen daden en gedrag de eigen verantwoordelijkheid zijn, dat ik anderen niet verantwoordelijk wil maken voor mijn successen of falen.
Ik snap dat dit te zwart-wit is en dat er dus een moment zal komen (als ik tijd van leven heb) dat ik de juiste mensen weet te bedanken voor de inspiratie die ze zijn geweest. Dat kunnen personen zijn die me kansen hebben gegeven waar ik niet op mocht rekenen, maar ook schrijvers van een lied dat ik bij gelegenheid uit de kast haal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten