Foekje Dillema

Waarom worden zoveel mensen pas gerehabiliteerd na hun dood? Is dat omdat de dood een persoon opnieuw onder de aandacht brengt, of omdat degene die moet rehabiliteren dan niet ten overstaan van de ten onrecte bestrafte door het stof hoeft te gaan?
Ik vrees het laatste, maar geloof ook wel dat het eerste ermee te maken heeft. Foekje Dillema, fries hardloopster, is degene die me deze gvraag doet stellen. Andere tijden zond gister een documentaire over haar uit, en Max Dohle? schrijft een boek over haar, waarvan de wording en een voorproef te vinden zijn op zijn site. Foekje werd op 13 juli 1950 uit de trein gehaald en naar huis gestuurd, nadat ze een geslachtstest had ondergaan. Voor zover bekend is haar nooit verteld waarom ze is geschorst, en is er geen enkele moeite gedaan om haar te begeleiden. Een dergelijke behandeling zou je kunnen verwachten voor een *echte* fraudeur, maar niet voor een vrouw die een verstoorde hormoonhuishouding heeft door welke oorzaak dan ook. Max legt het op zijn pagina ongetwijfeld beter uit. Ik kan zo snel geen mening vormen over de vraag of je vrouwen die manelijk hormoongedrag vertonen op vrouwenwedstrijden moet toelaten, omdat vrouwenwedstrijden er toch voornamelijk zijn omdat de beste vrouwen het van de beste mannen verliezen. Maar wanneer duidelijk is dat iemand te goeder trouw is, zoals dat bij Foekje het geval moet zijn geweest, hoort een bond alles in het werk te stellen de getroffen atlete te helpen over de klap heen te komen. Natuurlijk is de intrige rond Fanny B en haar man ook interressant, maar ik kan me niet goed voorstellen dat die erop hebben aangestuurd haar weg te krijgen, omdat de statistische kans op succes niet zo groot was. Ik vind vooral het optreden van de bond beachamend. Alle betrokkenen zouden alsnog van hun ere-linten, medailles en memorials beroofd moeten worden, maar zoiets doen is net zo goedkoop als na iemands dood excuses aanbieden.
Het boek van Max zal vooral gaan over het leed van Foekje, de geslachtskwestie is van ondergeschikt belang. Jammer dat hij haar naam als sitenaam gebruikt. Ik kan me niet voorstellen dat ze daar toestemming voor gegeven zou hebben, had ze de kans gehad.